Last times during my regular development duties, I got a bit of administrative spice. I have found some new interesting Linux CLI commands and also refreshed a few, that I have already known, but haven’t been using for some time.
I have decided to write this note as a way to memorize them better.

1. Checking last executed commend exit code.

$?

2. Checking if variable is unset or empty string in bash.
Similar switches that returns true if file exists are: -a -e .

 if [ -z $VARIABLE ]; then
     command
 fi

After removing preinstalled Windows on new Dell Inspiron G3 and installing Ubuntu 18.04 I have run into sound problem. Internal speakers were detected and I could listen to sound, but somehow internal microphone was not detected – similarly laptop didn’t detect inserted headsets mic. After digging quite a lot of time I have found solution to this problem that also have ‘survived’ updating to 20.04 LTS distribution.

First to do is installing alsamixer package through apt-get.
After getting this done I needed to edit /etc/modprobe.d/alsa-base.conf file.
Problem itself was – wrong configuration of sound settings in detail wrong driver for this laptop.

Ten artykuł nie jest przewodnikiem. Jest to forma jaką obrałem, aby utrwalić w formie teoretycznej,
wiadomości zdobyte na kursie wspinaczki skałkowej oraz samodzielnych wypadów wspinaczkowych.
W tej części napiszę o stanowiskach.
Co to jest stanowisko?
Do czego służy?
Jakie są podstawowe rodzaje stanowisk?

Aby zaczącz pisać na powyższy temat należy odpowiedzieć na dwa kluczowe zagadnienia:

Co to jest stanowisko i do czego służy?

Z mojego doświadczenia i praktycznej wiedzy zdobytej na kursie wynika, że stanowisko ma zróżnicowane cechy, zależnie od rodzaju wspinania jaki akurat praktykuję.
Inaczej używamy stanowisk wspinając się jednowyciągowo sportowo inaczej w przypadku wielowyciągów. W przypadku trada i wielowyciągów czasem zachodzi dodatkowo potrzeba “budowy” stanowiska, zaś w przypadku trada zależnie od drogi budowa stanowiska może wymagać większej uwagi i skupienia.
Wyróżniamy kilka podstawowych i najbardziej znanych typów stanowisk są to tzw. “pajączek”, “motylek” oraz stanowisko samonastawne. Dwa pierwsze należy podczas budowy odpowiednio “skierować” – czyli ustawić je tak, by w momencie obciążenia stanowiska pracowały wszystkie punkty asekuracyjne z których jest ono zbudowane. Stanowisko samonastawne jak sama nazwa wskazuje “samo się nastawia” odpowiednio do kierunku obciążenia.
W przypadku trada zawsze należy pamiętać o tzw. kontrze czyli przywiązaniu się tak na czas asekuracji, aby spadający partner nie mógł nas “poderwać” wysoko do góry, byśmy nie zaczęli wyrywać przelotów ze ściany.

Ten artykuł nie jest przewodnikiem. Jest to forma jaką obrałem, aby utrwalić w formie teoretycznej wiadomości zdobyte na kursie wspinaczki skałkowej.
Część pierwsza to ogólny opis zespołowego poruszania się metodą wspinaczki tradycyjnej. Metody te praktykowałem w skałach Jury.
Pozostałe części opiszą dokładniej poszczególne zagadnienia
nadmienione w bieżącym wpisie.

Zespół składa się z dwóch wspinaczy. Celem zespołu jest pokonanie wybranej ściany lub wejście na określoną skałę wybraną drogą oraz bezpieczne jej opuszczenie, nie używając do tego umocowanej w skałach na stałe asekuracji.
Droga składa się z naprzemiennej asekuracji i tzw. “prowadzenia”. Asekurujący jest odpowiedzialny za wyłapanie potencjalnych lotów partnera prowadzącego. Prowadzący ma za zadanie przejść obraną drogą dobrze osadzając/budując punkty asekuracyjne, następnie musi zbudować stanowisko z którego będzie asekurował wchodzącego partnera, gdy ten będzie zbierał sprzęt ze ściany.
Teraz zespół może lecz nie musi zamienić się rolami w przypadku wspinania wielowyciągowego. Wcześniejszy asekurujący staje się prowadzącym i role się zamieniają.
Proces powtarza się aż do końca drogi i przychodzi czas na zjazd na linie.
Należy założyć odpowiednie stanowisko, przygotować siebie i linę oraz opuścić się. W przypadku wspinania wielowyciągowego, konieczne mogą być zakładania stanowisk pośrednich do zjazdu na linie (opis bazuje na Jurze gdzie takie manewry wykonuje się celowo, a w większości przypadków skały są na jeden wyciąg).
Pewnym szczegółom nie będę poświęcał uwagi we wpisach. Mam na myśli opis takich technik jak np.: asekuracja kubkiem. Będę za to zwracał uwagę na detale związane z bezpieczeństwem tych technik.

This post is not a tutorial of any kind and for sure its not comprehensive guide. It is my private note about basics of creating bootable USB sticks or DVDs, kind of STARTPOINT if I forgot in GNU environment.
Not so long ago I had urgent need of installing some particular Linux distro from stick. So I quickly downloaded image, verified sums, copied files as I was instructed in distribution documentation and… not worked.
Im sure I had to miss some important details, not blaming documentation.
Certainly I could use Windows machine with Rufus or uNetbootin but it was not a way to go for me.
I was attempting to create by hand multiboot USB with Debian 10, Ubuntu 18 and Fedora 30 using Ubuntu or Fedora as machine to prepare sick.
Decided to do some small research to better understand subject. Here is the summary.

How can I prepare USB with GNU linux system?

First of all USB must be FAT32 filesystem, partition with boot flag set and GPT partition table that is one that uses UUIDs for devices identification. How to prepare such?
I have used tools like parted, gparted, mkfs.vfat, grub-efi-amd64-bin (ubuntu) or grub2-efi-x64-modules (Fedora 30), grub-mkimage (ubuntu) grub2-mkimage (Fedora 30). Some of the software was already preinstalled on both systems in neither of system it required to adding any extra repositories.

When computer “starts” so called boot menu is available – to enter it we usually press some key that is mentioned at startup screen (not the system splash, rather BIOS-like screen).
From this menu we can navigate through bootable devices that is ones that have partitions with boot flag. When we select one usually system boots operating system or memtest program is launched or some extra options are available.
Under the hood bootloader program is loaded into memory – its first initial program whose task is to load kernel and boot operating system.
Modern computers with UEFI boot seems to search for bootloader binary in location /EFI/BOOT/boot{$arch}.efi of boot partitions that they boot from. Where $arch is name of target machine processor architecture like i386, x86_64 etc. I used popular bootloader GRUB (Grand Unified Bootloader). Menu entries are created through configuration file.
What is interesting, we can download operating system iso, mount it and browse – usually we will find such folder /EFI/BOOT with configuration files to look for examples.
Besides bootloader and its configuration we must provide system files for example as ISO with initial linux kernel and ram disk images (it is always provided with distribution).